Published September 10, 2025
دولت لیبرال در اکتبر ۲۰۲۴، به منظور کاهش فشار بر مسکن، درمان و خدمات اجتماعی تصمیم گرفت اهداف مهاجرتی را کاهش دهد. به همین منظور تعداد پذیرش ساکنان دائم از ۴۸۵ هزار در سال ۲۰۲۴ به ۳۹۵ هزار در ۲۰۲۵، ۳۸۰ هزار در ۲۰۲۶ و ۳۶۵ هزار در سال ۲۰۲۷ اعلام شد. این سیاست شامل اعمال محدودیت بر دانشجویان بینالمللی و کارگران موقت است تا نسبت مهاجران موقت در سال ۲۰۲۶ از ۶.۵% درصد کل جمعیت به ۵% برسد. با این حال، نابرابری منطقهای آشکار است: کبک تنها استانی است که مهاجرت دائمی آن افزایش یافته، در حالی که انتاریو تقریباً بدون تغییر مانده، و استانهای کوچکتر مانند جزیره پرنس ادوارد و ساسکاچوان ضربه سختی خوردهاند.
بر اساس توافق میان کانادا و کبک، این استان برنامه مهاجرتی جداگانه دارد و بر مهاجران فرانسویزبان تمرکز کرده است. در نیمه اول سال ۲۰۲۴، ۲۰,۱۶۵ ساکن دائم در استان پذیرفته شد، اما در ۲۰۲۵ این تعداد به ۲۱,۲۳۵ نفر رسید. هدف کبک برای سال جاری پذیرش ۴۸,۵۰۰ تا ۵۱,۵۰۰ مهاجر است ( ۷۲% مهاجر اقتصادی و ۹۵% فرانسویزبان). برنامههایی مانند PEQ تا ژوئن ۲۰۲۵ تعلیق شده و الزامات زبان فرانسه سختتر شده، اما رشد مهاجرت ادامه دارد.
تعداد ساکنان دائم در انتاریو، پرجمعیتترین استان کانادا، از ۵۶,۰۸۰ در نیمه اول سال ۲۰۲۴، به ۵۲,۸۴۵ در ۲۰۲۵ کاهش یافت (تنها ۶% کاهش). این ثبات به دلیل نقش اقتصادی انتاریو و تمرکز بر کارگران ماهر و الحاق خانوادگی است، اما منتقدان هشدار میدهند که کاهش ظرفیت برنامههای نامزدی استانی، بر کمبود نیروی کار در بخش ساختوساز و بهداشت تأثیر تعداد مهاجران دائم در جزیره پرنس ادوارد از ۲,۳۴۰ نفر به ۱,۱۹۵ (نصف) و در ساسکاچوان از ۱۱,۲۰۵ نفر به ۶,۳۵۵ نفر (۴۳% کاهش) رسیده است. استانهای حوزه آتلانتیک، که با پیری جمعیت دستوپنجه نرم میکنند، از تبعیض منطقهای شکایت دارند و گروههای تجاری مانند اتاق بازرگانی کانادا نگران تشدید کمبود نیروی کار هستند.
کبک به دلیل استقلال و تمرکز بر فرانسویزبانان (هدف ۸.۵% خارج از کبک در ۲۰۲۵) و انتاریو به عنوان مرکز اقتصادی، از این کاهش مصون ماندهاند.
